اثر تجویز سوفنتانیل در القای بیهوشی سزارین بر مادر و نوزاد

سابقه و هدف: در القای بیهوشی عمومی برای زایمان سزارین به دلیل نگرانی در مورد سرکوب تنفسی نوزاد تجویز معمول مخدرها حذف شده است. بدنبال عدم اصلاح پاسخ استرسی مادران به لوله گذاری تراشه، خونرسانی جفت کاهش میابد. یک مخدر کوتاه اثر ممکن است بدون ایجاد سرکوب تنفسی در نوزاد فوایدی را در القای بیهوشی به همراه داشته باشد. لذا در این مطالعه اثر تجویز سوفنتانیل در سزارین، بر همودینامیک مادر و آپگار نوزاد بررسی گردید. مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور 100 مورد زایمان سزارین به طور تصادفی به دو گروه مساوی 50 نفری تقسیم شدند. گروه مورد در القای بیهوشی با تیوپنتال (4 میلیگرم در کیلوگرم) و سوکسینیل کولین (2 میلی گرم در کیلوگرم) سوفنتانیل (15/0 میکروگرم بر کیلوگرم) دریافت کردند اما گروه شاهد در القای بیهوشی با همان روش استاندارد سوفنتانیل دریافت نکردند. تعداد ضربان قلب، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک قبل و بعد از القای بیهوشی و لوله گذاری در مادران و آپگار دقیقه اول و پنجم در نوزادان ثبت و داده ها مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و تعداد ضربان قلب قبل از القاء بیهوشی در هر دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری نداشتند. اما بعد از القاء بیهوشی فشارخون و ضربان قلب در گروه شاهد بطور معنی داری بیشتر از گروه مورد بود (001/0P=). نمره آپگار دقیقه اول و پنجم نوزادان در هر دو گروه اختلاف معنی داری نداشتند. متوسط ضربان قلب در زمان لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه 48/9±96/116 بوده و به طور معنی داری بیشتر از گروه مورد با میانگین 78/12±96/99 بود (001/0p=). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که استفاده از سوفنتانیل در القاء بیهوشی سزارین در کنترل استرس در مادران بدون اثر قابل توجه بر آپگار نوزادان موثر می باشد، بنابراین در مادران باردار با فشار خون بالا و یا پره اکلامپسی از فواید این دارو بدون عارضه جدی بر نوزاد می توان بهره برد.